Menu
Al mijn hele leven wist ik dat ik moeder wilde worden. Wat was ik blij toen ik zwanger bleek te zijn! Na een heerlijke zwangerschap werd in mei 2018 mijn zoontje geboren.
Vanaf die dag veranderde mijn leven drastisch…Die roze wolk, waar ik iedereen over hoorde, was bij ons ver te zoeken. Luc kon de eerste twee maanden van zijn leven alleen maar huilen en sliep nauwelijks. Ik wist zeker dat er iets mis was met mijn kind.
Na een aantal doktersbezoeken kreeg Luc maagzuurremmers, omdat hij mogelijk verborgen reflux zou hebben. Dat bracht twee nachten verlichting en toen waren we terug bij af. Ik was inmiddels niet alleen uitgeput, maar ook onzeker, verdrietig en kreeg zelfs nare gedachten over hoe ik Luc eindelijk stil kon krijgen.
Dat er echt direct iets moest veranderen werd duidelijk toen de arts op de spoedeisende hulp (waar we al voor de tweede keer in korte tijd waren) aangaf dat hij Luc wilde opnemen, vooral om mij rust te gunnen en bij te laten komen. Dit kon echt niet langer zo, ik zat er helemaal doorheen. Luc werd terplekke, op een vrijdagavond, opgenomen en ik moest thuis gaan bijslapen. Overdag mocht ik mijn baby van 8 weken oud af en toe een flesje komen geven. Het was een vreselijk gevoel om mijn kleine kindje alleen achter te moeten laten in een ziekenhuiskamer, mijn hart brak in duizend stukjes.
Na 4 verschrikkelijk lange dagen waarbij ik 3 keer per dag heen en weer reed naar het ziekenhuis mocht ik mijn baby weer ophalen om mee naar huis te nemen. Hoewel ik ervan overtuigd was dat er medisch gezien iets mis was met mijn kind, bleek hij ‘gewoon’ vreselijk oververmoeid te zijn geweest. Inmiddels had hij slaaptraining gekregen en kreeg ik een vrolijk en schattig baby’tje terug mee naar huis. Nu kon ik gaan genieten van mijn kersverse baby!
Sinds die ziekenhuisopname sliep, at en groeide Luc goed. Ik kreeg schema’s en handvatten mee vanuit de maatschappelijk werker, de kinderfysio, -arts, en -thuiszorg. Eindelijk wist ik wat ik moest doen!
Ik geniet nog steeds van mijn kleine mannetje en heb die tijd allang achter me gelaten. Ik hou er niet van om te lang in het negatieve te blijven hangen maar ben juist heel positief ingesteld. Mijn mantra is dan ook dat problemen er zijn om opgelost te worden. Bij voorkeur op een praktische manier en met snel resultaat, want ik ben ontzettend ongeduldig. Daarom hou ik ook van aanpakken: excuses, getrut en de slachtofferrol zijn niks voor mij.
Want als een kind niet slaapt, komt dat door de ouders. Niet expres natuurlijk (en misschien niet leuk om te horen) maar wel de realiteit. Je hebt gewoon van alles geprobeerd om je kindje te helpen te slapen en dat werkte voor een tijdje, maar nu niet meer. Het goede nieuws is dat het probleem ook heel snel weer te verhelpen is, als de ouders bereid zijn een beetje hun best hiervoor doen. Dat is niet altijd makkelijk, maar het zorgt wel voor snel resultaat!
Dit klinkt heel streng, maar als je me zou kennen zou je weten dat ik óók gewoon een liefdevolle moeder ben die:
Het heerlijk vindt om ’s ochtends vroeg met hondje Binky te wandelen, als de ‘hele wereld nog slaapt’. Magisch! Ik doe het alleen veel te weinig;
Het liefst voor 22.00 uur op bed ligt. Ik ben echt een ochtendmens, dan ben ik op mijn best. Altijd al geweest, vond het altijd zonde om de hele ochtend te ‘verslapen’;
Verslaafd is aan lippenbalsem. Als ik nerveus ben pluk ik aan mijn lip en dat gaat het beste met zachte lippen;
Als sinds haar 12e vegetariër is. Ik ben daarvoor trouwens ook nooit een echte vis- of vleeseter geweest. Verder dan vissticks, een gehaktbal en knakworstjes ben ik nooit gekomen (en dat zal ook wel nooit meer gebeuren).
Hulp nodig?
Weet je echt niet meer wat je nog kunt doen om je kindje in slaap te krijgen en denk je dat ik je daarbij kan helpen of heb je een andere vraag voor me? Vul dan het contactformulier in en ik reageer binnen 48 uur op je bericht.
